SZTUKA KORZYSTANIA Z NOCNIKA

Mając 7 miesięcy zaczął sikać do nocnika
Odkąd skończyła 1,5 roku woła, że chce sikać
W tydzień go odpieluchowałam
Od razu załapała jak korzystać z nocnika

Pewnie nie raz słyszałaś podobne teksty. Nauka korzystania z nocnika stanowi dla rodziców kolejny punkt, w którym mogą się ścigać z innymi rodzicami. Siadanie, chodzenie, gaworzenie, pierwsze słówka, ząbki i w końcu nocnik... Istne zawody ambitnych rodziców, których dziecko powinno być pierwsze we wszystkim. Najpierw są to funkcje życiowe, a później się to przeradza w kolejne talenta, zdobywanie kolejnych sprawności i życiowych (a czasem nieżyciowych) umiejętności, by dzielnie stymulować rozwój swojego nadzdolnego dziecka.

Ale tak serio. O ile wiadomo, że siadanie, chodzenie, ząbkowanie itp. nie są zależne od rodziców, tylko stanowią indywidualny tok rozwoju ich dziecka, o tyle  korzystanie z nocnika nie jest już takie oczywiste. Bo nasuwa się tu podstawowe pytanie: 

Czy im wcześniej zaczniemy dziecko sadzać na nocniku, to tym szybciej się nauczy z niego korzystać?

Odpowiedź jest prosta i jednoznaczna, a w dodatku taka, jak na większość wątpliwości dotyczących problemów rodzicielskich.

Każde dziecko jest inne...

...i każde rozwija się inaczej, w swoim własnym tempie. 

Jednak co do nocnika. Korzystanie z tego sprzętu to jedno, a świadome sygnalizowanie potrzeb fizjologicznych, to druga całkiem inna sprawa.

Istnieją dwie zasadnicze szkoły co do odpieluchowywania.

Pierwsza: wysadzać dziecko na nocnik najszybciej jak się da, najlepiej nie długo po tym, jak zacznie samo siadać. 

Druga: znajomość z nocnikiem rozpocząć nie wcześniej niż 1,5 rocznego dziecka, czyli kiedy będzie świadome jak połączyć fakt, że chce mu się siku, z tym, że ma usiąść na nocniku i tam zrobić.

Której drogi nie wybierzesz jest jeszcze jedna słuszna rada:

najlepiej próbować latem

Co oczywiście nie znaczy, że inna pora roku odpada, po prostu latem jest łatwiej, mniej przebierania, mniej ubierania, wszystko szybciej schnie, a dziecku nie grozi katar.

Jak się można domyślić, jestem zwolenniczką drugiej metody. Oczywiście, jeśli się posadzi 8-miesięcznego malucha na nocniku, pewnie się tam wysika i można wychodzić z założenia, że się nauczył korzystać. Dla mnie bardziej przekonującym argumentem jest fakt, że jeśli rozebranego malucha posadzi się na chłodnym nocniku, jest normalną rzeczą, że jeśli nie sikał 5 minut wcześniej, to najprawdopodobniej to zrobi. Co nie znaczy, że będzie wiedział czemu to zrobił i że właśnie tak trzeba. 

Zwolennicy tej metody powiedzą pewnie, że kiedyś się tak dzieci sadzało, szybciej się sikać uczyły, a dzisiejsze pieluchy jednorazowe umożliwiają leniwym rodzicom nie spieszyć się z nauką sikania.

Faktycznie, kiedyś sadzało się wcześniej. Sadzało się, żeby nie prać tyle pieluch i ubrań. Faktycznie pampersy ułatwiają sprawę, bo nie musisz przebierać całego dziecka. Może się wydawać, że przez to, że założysz dziecku tetrówkę, nauczysz dziecko szybciej sikać do nocnika. Dziecko tetrówkę zasika i zacznie marudzić, że ma mokro (przynajmniej powinno zacząć marudzić, bo inne będzie to miało głęboko w siedzeniu). I to jest efekt, ale czy przez to dziecko się szybciej nauczy kontaktować i łączyć porzebę sikania z nocnikiem? Chyba niekoniecznie, a tym bardziej nie, mając na przykład te 8 miesięcy.

Do nauki korzystania z nocnika potrzeba:

1. CIERPLIWOŚCI

2. CIERPLIWOŚCI

3. CIERPLIWOŚCI

4. Ciuchów na częste zmiany

5. Ścierek do wycierania

6. Wiary, że w końcu się nauczy

7. CIERPLIWOŚCI

8. CIERPLIWOŚCI

9. CIERPLIWOŚCI

Mając dwóch Urwisów, mam skrajnie różne doświadczenia w tym temacie. Nocnik u nas pojawił się wcześnie, bo gdzieś koło roczku Urwisa. Na początku się z nim oswajał i wcale nie był sadzany. Pierwsze próby sadzania były później, ale bezowocne, bo młody siedzieć nie chciał, nie mówiąc o sikaniu. Potem nawet jak usiadł, to potrafił wstać i nasikać obok, a nocnik w wieku 1,5 roku czy 2 lat służył jako pojemnik do pakowania klocków, a nie do załatwiania. Ponieważ Urwis urodził się zimą, a nie wykazywał zainteresowania zrezygnowania z pieluchy, postanowiliśmy zaczekać, aż zrobi się ciepło. I tak mając 2,5 roku zaczęliśmy się odpieluchowywać z grubej rury, już na całego, mimo że chęci nadal były mizerne. Jak to zrobiłam?

Przestałam ubierać mu pieluchę. I rozczaruję Cię, ale  to wcale wiele nie pomogło, ale się zawzięłam. Po prostu już zaczęłam ulegać presji, że tyle dzieci już pieluchy nie nosi i woła, a my nie. Przysłowiowym gwoździem do trumny było, kiedy 22 miesięczna dziewczynka pięknie wołała siku, a mnie aż głupio było, że mój starszy 8 miesięcy Urwis nie. Tak, dzisiaj bym się nie przejęła i nie zrobiłoby to na mnie wrażenia, ale wtedy jeszcze się przejmowałam porównując moje dziecko z innymi. Tak czy owak uparłam się i pieluchy nie ubierałam. W domu non stop wszystko ścierałam (łóżka, podłogi i dywany), prałam i suszyłam, a na spacer nosiłam po kilka kompletów ciuchów. Innego wyjścia nie było, a że było lato, więc nie było problemu (i tu dowód na to, że latem jest łatwiej). Doszło do tego, że młody ze łzami w oczach szedł do mnie, kiedy się kolejny raz zsikał, ale ani na nocnik. ani do wołania czy jakiegokolwiek sygnalizowania się wcale nie kwapił. W efekcie trwało to przeszło dwa miesiące, dopiero wtedy się nauczył. Nie skłamię, jeśli przyznam, że przez długi czas uważałam to za największe wyzwanie wychowawcze...

Z Urwisem drugim było zupełnie inaczej. W zasadzie był to przypadek mało wart uwagi, bo poszło całkowicie bezboleśnie. Postępowałam podobnie, to znaczy, że nocnik był, ale go nie zmuszałam do próbowania, ani siadania, a on wcale nie chciał. Przed drugimi urodzinami zaczęliśmy naukę sikania, co ciekawe prosto do toalety i poszło gładko, bo faktycznie w dwa tygodnie się nauczył i nie było problemu. Czy był bardziej dojrzały i gotowy do odpieluchowania? Na pewno tak, bo od razu sygnalizował, że chce siku, ale nie bez znaczenia jest tu rola starszego brata, bo widząc, że brat sika do toalety, on nie chciał być gorszy. W końcu nie bez powodu mówi się, że młodsze rodzeństwo uczy się od starszego. I chyba na prawdę tak jest. A Wy jakie macie doświadczenia w tej kwestii?