NIE RÓB Z DZIECKA BIERNEGO PALACZA

Nie lubię krytyki. I nie chodzi mi o krytykę skierowaną do mnie, ale w ogóle.  Jeśli nie ma konkretnego powodu, nie ma sensu strzępić języka, a jeśli powód jest, ale błahy, to też szkoda zawracać sobie i innym nim głowę. Podobnie nie lubię postów, które krytykują zwłaszcza innych i ich zachowania. Moje podwórko, moja sprawa i już. A na rodzicielską krytykę podszytą rzekomo dobrymi radami jestem wręcz uczulona. Nie będzie to też post na modny ostatnio temat dziecięcych gołych pup, czy sikania w miejscach publicznych. A na obronę naszych rodaków dodam będąc świeżo po wakacjach za granicą, gdzie pełno maluchów z gołymi tyłkami i zarazem pełno Polaków, że żaden małoletni golas nie mówił po polsku. 

Ot dygresja taka...  a przechodząc do sedna. Sytuacja taka:

Idzie matka, pali papierosa. Obok niej biegnie kilku latek, 5, może 6 lat. Nagle odskakuje, krzyczy "mamo, oparzyłaś mnie!" i zaczyna płakać. Matka na to "to uważaj, jak idziesz".

Sytuacja skrajna, nie ma co, ale idący rodzic z dzieckiem w jednej ręce trzymający zapalonego papierosa, a drugą trzymający dziecko lub pchający wózek to jeden z naprawdę nie wielu rażących mnie widoków. Widok szalenie częsty za równo w przypadku rodziców, jak i dziadków, czego nie mogę pojąć, ani zrozumieć. I o ile właśnie krytyka innych rodziców mnie denerwuje, to taki widok działa na mnie fatalnie. Bo przecież to, że w domu przy dziecku nie zapalisz, tylko wyjdziesz do okna lub na balkon, to nie znaczy, że dbasz o jego zdrowie, jeśli na spacerze bezczelnie kopcisz koło niego dmuchając mu prawie w twarz! Podobnie nie rozumiem zwyczaju palenia na placach zabaw i (o zgrozo!) przy piaskowniach, albo przy furtce do nich. 

 Kiedyś było normą, że paliło się w domach przy dzieciach i nikt się tym nie oburzał. Sama pamiętam śmierdzące dymem zeszyty moich koleżanek ze szkoły, u których w domu wszyscy palili. Albo stwierdzenie, że "w pokoju u dzieci się nie pali" rozwala mnie na łopatki, to co, znaczy, że paląc w drugim nie śmierdzi całe 40 metrowe mieszkanie?! Dziś niby jest świadomość biernego palenia, ale czy na pewno?

Czy Ty mamo/tato/babciu/dziadku, którzy idziecie z dzieckiem paląc, uważacie, że ono tego nie wdycha? Po co w ogóle wychodzić na powietrze, jeżeli ma być z założenia zatrute? Nie znoszę, kiedy idę z dziećmi, a przede mną idzie ktoś palący, a moje dzieci wdychają cały smród. Tym bardziej nie rozumiem, jak możesz pchać wózek jedną ręką i palić.

Po sąsiedzku mam młode małżeństwo, z małym dzieckiem. Większość ciąży, która przypadła na miesiące wiosenno- letnie spędzali na balkonie. On palił. Ona z brzuchem pod nosem siedziała grzecznie obok. Może jej to nie przeszkadzało, ale dziecko powiedzieć nie potrafiło, że jemu to niekoniecznie pasuje. Trudno się potem dziwić, że pół roczny bobas ląduje w szpitalu na pierwsze zapalenie płuc. Jasne, że to nie musi być przyczyną, ale nie od dziś wiadomo, że dzieci z domów, w których się pali są mniej odporne, a rodzice już dawkę nikotyny mu zapewnili od zarodka. I co z tego, że matka nie paliła?

Dbasz o dziecko, nie dajesz mu słodyczy, glutenu, fast foodów, coli i gotowców z baru mlecznego, a przed spaniem karzesz mu myć zęby. To dlaczego w tak trywialny i bezmyślny sposób mu szkodzisz?

I mam gdzieś czy palisz, to nie jest reklama nicorette, ale nie musisz tego robić przy dziecku

Niepalenie w otoczeniu dziecka to nie nadmierna troska i przewrażliwienie. To obowiązek. To oznaka szacunku dla Twojego dziecka/ wnuka i wyraz miłości do niego.