Aborcja i inne dylematy, czyli o czym powinnam móc decydować

W sieci zawrzało, bulwersacja sięgnęła zenitu, a mowa oczywiście o projekcie zmiany ustawy antyaborcyjnej. I mnie też ten temat poruszył, w końcu jestem kobietą, więc nie mogę przejść koło niego obojętnie.

Uważam się za osobę wierzącą, chociaż moje poglądy według instytucji kościoła temu przeczą. Z resztą, chyba taką mam naturę, trochę przekorną, bo jak słyszę tekst typu, że powinnam się więcej modlić czy, że za słabo się modlę to mnie jasna krew zalewa. Tak więc, mój stosunek jest sprzeczny do spraw kluczowych kwestiach typu aborcja, in vitro czy eutanazja.

Oczywiście są to tematy drażliwe, delikatne i niejednoznaczne. 

In vitro nigdy nie budziło mojego sprzeciwu czy dyskusji. Po prostu, chcesz mieć dziecko to robisz wszystko, żeby je mieć. Zycie pokazuje, że nawet przeciwnicy in vitro, kiedy jest to ich jedyna droga do rodzicielstwa nagle stają się jego zwolennikami. Serio, to sprawa, o której powinni decydować tylko zainteresowani, ich wybór.

W liceum na lekcji religii na pytanie siostry zakonnej, jaki jest nasz stosunek do eutanazji, zgodnie całą klasą przyznaliśmy, że ją popieramy, że jakbyśmy stanęli przed dramatycznym wyborem, to byli byśmy skłonni się na nią zdecydować. Oczywiście wybuchnęła z tego ogólnoszkolna afera, jako, że byśmy chętnie wszystkich pozabijali, nie szanując osób w wieku średnim i w górę. Oczywiście w ten sposób sprawę wychowawcy i dyrekcji przedstawiła siostra jak się można domyślić. Bez komentarza. 

Ta sama siostra zakonna, na jednej z lekcji puściła nam film o zabiegu aborcji. Pamiętam, że zrobił na mnie spore wrażenie, a widać na nim wyraźnie jak dziecko dosłownie ucieka przed narzędziem lekarza. Wcześniej się nad tym nie zastanawiałam oczywiście, ale po tym filmie wiedziałam, że w życiu bym nie usunęła ciąży. Czy na pewno "w życiu"?

Na pewno bez powodu, bym się nie poddała aborcji. A powodem dla mnie jest taka wada, ze wiem, że dziecko nie przeżyje, że prędzej czy później ja poronię, albo ciążę donoszę, dziecko urodzę, a ono umrze. Sorry, ale dla  mnie takie coś to nie jest "godne pożegnanie człowieka", tylko przedłużanie jego cierpienia. Skazywanie go na dłuższe, wolniejsze umieranie, a siebie na samoudręczenie. Nie widzę siebie w roli świadomej, pokornej męczennicy, która nosi pod sercem dziecko przez 9 miesięcy, by je od razu pożegnać. No way.

Tak samo dziś, jako matka dwójki dzieci, które mnie potrzebują, nie utrzymywałabym ciąży, która zagrażałaby mojemu życiu. I myślę tu nie o sobie i swoim życiu, tylko tych dzieci, które mam, bo nie rozumiem, że jakiś rodzic świadomie, pełny pokory będzie osieracał swoje dzieci, bo tak mu kazali. Uświadomcie mnie jeśli nie mam racji.

Nie poruszam tu kwestii gwałtu, bo zwyczajnie w świecie nie umiem sobie takiej sytuacji wyobrazić, że dotyczy ani mnie, ani na przykład mojej kilkunastoletniej córki. Ja bym miała za nią decydować czy dać jej wybór? Co ja bym zrobiła, nie wiem, ale w ogóle nie rozumiem, jak prawo mogłoby takiej aborcji zakazać. 

Tak bym ja postąpiła, gdyby sprawa dotyczyła mnie. Ale ogólnie mój pogląd odnośnie aborcji nie jest popularny, bo nie powiem, że ją dopuszczałabym pod pewnymi względami. Ja ją bym dopuszczała po prostu. Tak, dokładnie tak, piszę to ja matka dwójki dzieci, która sama by się aborcji nie poddała. I wcale nie uważam, że w ten sposób ułatwiłabym życie panienkom, które w łatwy sposób mogłyby  pozbyć się "problemu".

Może i by mogły, ale czy lepiej, żeby kobieta usunęła ciążę, czy żeby dziecko skazała na pewną śmierć dusząc, ćwiartując czy topiąc? Słyszy się o różnych przypadkach, a cierpią na tym tylko dzieci. Jeśli takowa "przyszła matka" nie chciałaby dziecka i legalnie poddałaby się aborcji, to już jej sprawa. To, jak poradziłaby sobie ze swoim sumieniem, czy by żałowała, a może czuła ulgę to już jej problem. Człowiek powinien mieć prawo wyboru. Kiedyś aborcja była legalna, a dzieci i tak rodziło się więcej i nie sądzę, że przez to by się rodziło ich mniej. Byłoby mniej dzieciobójstw.

Jeśli aborcja ma być zakazana, to tak samo transplantacje, przeszczepy, a nawet operacje powinny zostać zakazane. Umieraj człowieku na wyrostek, raka, bo tak masz i cierp w pokorze, bo tak karzą. Jeśli nie można ratować życia kobiety kosztem zarodka, to z jakiej racji mogą ratować życie na stole operacyjnym?! Mamy średniowiecze, to tak żyjmy w każdym aspekcie. Zabrońmy antybiotyków i leczmy się czosnkiem i cebulą. W każdy razie pomysłu na ustawę pogratulować.